Introductie:
Pa kocht op mijn aandringen in 1972 zijn eerste 504 bij Nefkens in de Utrechtse binnenstad. Ik kan het me nog levendig voor de geest halen. Er volgden er daarna nog twee. Autorijden heb ik op hoogst illegale leeftijd geleerd in de 504, voornamelijk tijdens de zomervakanties op de Franse wegen. In 1989 kocht ik mijn eigen 504 voor een prikkie.
Rond die tijd had ik mijzelf al voorgenomen om ooit mooie 504s van zowel het eerste (69) als het laatste modeljaar (79) te bezitten.
Note: na 1979 wordt de 504 uitgekleed ten behoeve van de 505 en daarom is het ‘laatste’ modeljaar waar ik op doel voor mij 1979.
Eerste Poging:
In 1991 begon dit voornemen gestalte te krijgen met de aankoop van een 79er injectie. Deze vrijwel meteen uit elkaar gehaald om grondig aan te pakken. Niet dat ie slecht was, maar het was de bedoeling dat ie heel lang mee zou gaan.
Model 69 kon ik in Nederland maar niet vinden; Wel in Frankrijk, maar voor prijzen boven en vaak ver boven de 60.000 francs. Met diverse verkopers gecorrespondeerd en paar keer gaan kijken naar aanleiding van opgestuurde fotoos, maar het viel altijd tegen.
In 1992 maar eens de Peugeot dataset opgevraagd bij het RAI data centrum. Daar moest je toen voor betalen. Per 1 augustus 1992 waren er in totaal 2505 geregistreerde exemplaren 504 (er waren er toen al heel veel geëxporteerd). Van de modellen met 1800 motor (69 en 70) bleken er nog 4 carburateurversies bekend waarvan 2 met automaat alsmede 1 injectieversie. Naar ik nu weet betrof dit allemaal auto’s met origineel NL kenteken. Ik achtte mijzelf toen vrij kansloos om hiervan 1 te bemachtigen. Ik had geen idee waar en hoe te beginnen.
Daarom maar weer de ogen internationaal gericht en in mei 1993 een vroege versie uit Duitsland gehaald (prod datum: 24 feb 69) voor slechts 1500 gulden en in zeer redelijke staat. Ook een mooi project om tzt mee aan de slag te gaan dacht ik.
Het werken aan de ’69 er kwam er echter niet van omdat ie in de prak gereden werd. Met de ‘79er ging het al even minder goed. Ik was veel te minutieus aan de slag gegaan en verloor op een gegeven moment de moed om verder te gaan.
Dus: resultaat midden jaren 90 -> Terug bij af !
Opnieuw beginnen:
Dan valt eind 1996 mijn oog op een ‘te koop’ advertentie van 1 van de origineel NL ‘69 ers. Een carburateurversie. De vraagprijs is niet mals: 10.000 gulden. Ik bellen of ik kon komen kijken, maar dat kon niet. Het was winter en de garagedeuren zaten dichtgevroren; we konden er niet bij. Ik moest maar terugbellen als het weer dooide. Enkele weken later vertrok ik voor enkele jaren naar Mexico (een andere 504 van mij is toen meegegaan op de boot samen met onze inboedel), dus van kijken kwam het niet meer.
In het voorjaar van 1997 werd dezelfde auto via Peugeot Garage Deinum te koop aangeboden in opdracht van diezelfde mensen. Alle correspondentie moest ik doen via telefoon en fax. Met beschrijving van Johan Deinum en op goed vertrouwen de knoop doorgehakt en gemeld dat we hem wel wilde hebben. Wat bleek, de auto was net verkocht! Aan de nieuwe eigenaar gevraagd of hij niet afstand wilde doen. Dat wilde hij wel voor 12.000 gulden. Leuke winst in 1-2 weken tijd! Toen de auto bij mijn pa afgeleverd werd was hij enthousiast over de harde staat ervan. Er reed in die tijd namelijk heel wat 504 roest over de Nederlandse wegen rond.
In 2001 na terugkeer uit Mexico volgde een grondige aanpak. Rot plaatwerk was er eigenlijk niet, maar voor de zekerheid zijn toch de middensecties van de dorpels vervangen, is de auto strak gemaakt en overgespoten. Vervolgens alles goed in de Dinitrol, rondom nieuwe rubbers en andere zaken. Het interieur was echter niet meer te redden en is vervangen met het interieur van mijn ‘gecrashte’ ‘69er.
Via bijgeleverde papieren heb ik de kleinzoon van de 1e eigenaar opgespoord. Opa (1e eigenaar) uit Hoek van Holland, was extreem zuinig op de auto. Deze kwam alleen met mooi weer naar buiten. ‘s Winters ging opa op de fiets. Bij de restauratie bleek de auto inclusief de deuren aan de binnenkant behandeld met een dikke laag taaie pek. Geen wonder dat het plaatwerk nog in goede staat was. Na het overlijden van opa in 1992 kwam de auto bij de kleinzoon waarna deze de auto na een jaar woon-werk verkeer verkocht en de auto naar het noorden des lands verhuisde.
Bij de restauratie bleek 1 van de bumpers van een later modeljaar. Een originele bumper kon ik wel vinden, maar die zat aan een import 70er injectie 504 vast. Ik kon de bumper niet los kopen, dus toen maar de hele auto gekocht waar we vervolgens twee jaar met veel ellende in gereden hebben. Wie kwam er opdagen toen ik de auto te koop zette………. De eigenaar van de enige origineel NL 1800 injectie!
De maidentrip volgt later dat jaar. De ‘Tour de Vosges’ een perfect georganiseerde meerdaagse trip in clubverband. We genieten meer dan volop, tot……… Bij het laatste hotel bleek niet genoeg parkeerplek op eigen terrein. Het was laat en donker toen we arriveerden. Onze 504 moest langs de openbare weg slapen. De volgende ochtend werden we wakker van veel lawaai. Duidelijk bouwvakkers. Na het ontbijt inpakken en wegwezen. Onze 504 bleek naast een steiger te staan waar grote ladingen stof en gruis afkwamen. De auto was inmiddels onherkenbaar. Ik geloof vast dat ik op dat moment meer lawaai gemaakt heb dan de machinerieën van de bouwvakkers. Gelukkig viel het achteraf mee.
De auto komt sindsdien zelden meer op de weg, een enkele reportage daargelaten. Na 5 jaar binnen stilstaan voor het eerst recent weer naar buiten voor het 50 jaar 504 evenement. Toch maar even een APK proberen. Dit blijkt een makkie. Er mankeert niets aan. Zelfs de remmen functioneren na al die tijd nog volledig naar behoren.
In maart 2002 volgde dan de aankoop van wederom een injectieversie uit het laatste modeljaar (79) uit de nalatenschap van een Parijse politieagent. Het betreft een uitvoering met getint glas en af fabriek gemonteerde gordels achterin. In 2005 is ook hier een restauratie uitgevoerd. Nieuwe dorpels, nieuwe deuren, rubbers rondom, strak maken, spuiten.
Zo is het er dan uiteindelijk toch van gekomen. Een hele mooie 69er en prachtige 79er bij elkaar in de garage (zie ook de titelfoto van het 504 aankoopadvies K&T No.100 uit 2006). Ik ga regelmatig even op de achterbank zitten. Eerst in de ene, dan in de andere. De beleving is totaal anders. 10 jaar maakt een groot verschil.
Geregistreerde aantallen:
Ter gelegenheid van 50 jaar 504 heb ik wederom de Peugeot geregistreerde aantallen dataset van de RDW geanalyseerd. Deze is inmiddels vrij downloadbaar. Na lang staren en puzzelen blijken er op 18 september 2018, 1313 Peugeots 504 bekend te zijn bij de RDW, waarvan ongeveer een 550 met origineel NL kenteken. Vergelijk met de dataset uit 1992 levert het volgende resultaat: De origineel NL 1800 injectie is inmiddels niet meer bekend. Die van mij natuurlijk wel, maar de andere carburateurversie ook niet meer. De 2 carburateurversies met automaat zijn nog wel bekend, alhoewel APK en verzekering al heel wat jaren verlopen zijn. Het totaal aantal 1800 versies (modellen 69 en 70) beslaat inclusief import momenteel ongeveer een dozijn. Niet veel dus. Trouwens, bent u of kent u de eigenaar van 2865JS of 4604HV, dan kom ik graag in contact.